والدین وقتی تنها یک فرزند دارند، ناخودآگاه  متمرکز بر فرزند هستند. همه رفتارها ی بچه ز یر ذره بین والدین است.  به همین دلیل انتظار والد ین از فرزند در امور مختلف بالا می رو د. به عنوان مثال نتایج یک پژوهش مربوط به کودکان دبستانی نشان داد که والدینی که تنها یک فرزند دارند در مقایسه با همتایان خود که بیش از یک فرزند دارند، بیشتر درگیر یادگیری فرزندان خود هستند. این توجه بیش از حد برای فرزند هم مطلوب نیست. در یک تحقیق پدیدارشناختی، نوجوانان تک فرزند مراقبت افراطی والدینشا ن را آزاردهنده دانستند.

همچنین نتایج مطالعه ای بر دختران دبیرستانی نشان داد که انتظارات والدینی و شک و تردید در باره اعمال در دانش آموزان تک فرزند بالاتر از چندفرزندی است .

یکی دیگر از اثرات تک فرزندی بر والدین، تنهایی در آینده است. آشیانه خالی اصطلاحا به سالهای بعد از ترک خانه توسط آخرین فرزند اطلاق  می شود. در این سا لها یک مساله مهم به خصوص برای مادرها پر کردن خلای است که پس از ترک فرزندان در زندگی ایجاد می شود.  والدینی که یک فرزند دارند زودتر از والدین چندفرزند ی درگیر این مسائل می شوند. در خانواد ه های چند فرزندی زمانی که فرزند آخر خانه را ترک می کند ، والدین به احتمال بیشتر چند نوه دارند و به شکل دیگری تنهایی شان پر می شود .

1- پدران و مادرانی که تک فرزندشان را از دست می دهند به بیماری های جسمی و روا نی بیشتری مبتلا می شوند. حتی در مطالعات تصویر برداری از مغز این والدین دیده شده است که اتصالات مغزی دچار اختلال می شود .

2-  پدر و مادران تک‌فرزند دلهره و نگرانی از آسیب دیدن تنها فرزندشان در لحظه لحظه زندگی همراهشان است.

3- افرادی که تک فرزند هستند از عهده رسید گی به پدر و مادر سالمند خود برنمی‌آیند .

 4- احتمال ازدواج در افرادی که تک فرزند هستند،کمتر و احتمال طلاق در آنان نسبت به کسانی که خواهر یا برادر دارند، بیشتر است. زیرا وجود خواهر یا برادر سبب  می شود افراد از دوران کودکی تعامل و گفتگو با افراد صمیمی و دوست خود را در عمل بیاموزند، مهارتی که افراد تک فرزند از آن محروم هستند .

دکتر زینب مشفقی عضو هیات علمی گروه مامایی و سلامت باروری و دبیر کمیته علمی قرارگاه سلامت و جوانی جمعیت دانشگاه علوم پزشکی شیراز